MemoryAndForgotten

Memory and forget

Remember หมายถึงจำได้ memory หมายถึงความทรงจำ แต่เหตุการณ์ต่างๆ มักเกี่ยวพันกันเสมอ เมื่อมี
ความทรงจำที่เลอะเลือน ก็มักจะมีการลืม แต่การลืมบางครั้งเกิดจากภาวะของการเร่งรีบ
เช่นถอดถุงเท้าไว้ และเพื่อนเร่งให้รีบไปก็อาจจะลืม เป็นต้น

เช่นวันนี้เราพบถุงเท้าถอดวางไว้ใต้โต๊ะนั่งพักใต้ต้นไม้ และลืมหยิบไปดังรูป

บางครั้งคนเราก็มักจะลืมสิ่งต่างๆ เสมอด้วยความเร่งรีบ เช่นลืมใส่นาฬิกา ลืมใส่สร้อยพระ ก่อนออกจากบ้านเป็นต้น

การฝึกให้มีความจำหรือจดจำเหตุการณ์ต่าง ๆ มักจะละเลยเพราะอาจมีสิ่งอื่นที่จำเป็นมากกว่า เช่น ความเป็นอยู่ทางด้านสังคม แต่การฝึกให้เกิดความจดจำได้โดยไม่ลืม มีคำแนะนำว่าให้ฝึกการจำแบบเดียวกับการทำงานกับคอมพิวเตอร์ โดยจะต้องมีการกดเซฟก่อนทุกครั้งที่จะเปลี่ยนไปทำอย่างอื่น จึงจะทำให้การจำต่อเหตุการณ์ที่ได้ทำไปก่อนหน้า โดยการเซฟก็คือการหยุดคิดและสนใจการทำที่เพิ่งผ่านมา ก่อนหยุดไปทำอย่างอื่น เช่น วางของไว้ตรงนี้ แล้วไปทำอย่างอื่น และกลับมาทำอย่างนี้ต่อ

ความทรงจำ ณ วันหนึ่ง 

ปี 2517 ซื้อหนังสือจากร้านหนังสือ ที่ขอนแก่น/ศึกษาภัณฑ์ ด้วยความตั้งใจอ่านเพื่อสร้างพลังใจและความคิด หนังสือจึงเป็นดังนี้

       ต้องขอบคุณพี่ชายผมที่ได้จัดหาหนังสือไว้ให้อ่านตอนผมยังเป็นเด็ก มีหนังสือนิยายของหลวงวิจิตรวาทการ หลายเล่ม เช่น กุหลาบเมาะลำเลิง เรื่องสั้น 5 ชุด เช่นตอนพูดไปสองไพเบี้ยนิ่งเสียตำลึงทอง หนังสือ มันสมองสร้างได้ และ มโนคติ เป็นต้น นิยายชุดล่องไพร ของ น้อย อินทนนท์ ได้รู้จักศักดิ์ สุริยันต์ และตาเกิ้ล พรานผู้ช่ำชองป่าดงของเมืองไทย  ทำให้ผมชอบอ่านหนังสือ มักจะพาหนังสือติดตัวไปด้วยเสมอ ตอนเรียนอยู่มหาวิทยาลัยขอนแก่น ในตัวเมือง/หน้าโรงหนังเจ้าพระยา(เดิม) จะมีร้านให้เช่าหนังสือนิยายกำลังภายใน (ค่าเช่าเล่มละ 5 บาท และมัดจำเล่มละ 20 บาท ) พวกเรา/ผมกับเพื่อนๆจะไปเช่ามาอ่านกันแบบติดกันงอมแงม ตะลุยอ่านทุกเรื่องจนหมดร้าน ไม่ว่าจะเป็น ฤทธิ์มีดสั้น จอมโจรจอมใจ เชียวฮื้อยี้ เล็กเซียวหงษ์ เหยี่ยวเดือนเก้า จอมดาบหิมะแดง / โป๊วอั้งเสาะ ดาบจอมภพ จับอิดนึ้ง และอีกหลายๆเรื่อง ทั้งคนแปล ว.ณ เมืองลุง และ น.นพรัตน์ ในนิยายกำลังภายในที่แฝงปรัชญาชีวิตมากมาย เช่นคุณธรรมน้ำมิตร ลูกผู้ชายยืดได้หดได้ หนักดังขุนเขาเบาดั่งขนนก เป็นต้น สำหรับเรื่องที่ชอบมากที่สุดคือ ฤทธิ์มีดสั้น อ่านกันซ้ำไปซ้ำมาหลายเที่ยว 5-6 รอบ จำตัวละครได้ทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็น ลี้คิมฮวง ลิ่มซีอิม อาฮุย / กระบี่อันดับหนึ่ง ลิ้มเซียนยี้ เล่งโซวฮุ้น เซียงกัวกิมโฮ้ง จิ้นบ้อเมี่ย และอีกหลายคนที่ดำเนินการให้เรื่องราวของชุมชนบู้ลิ้ม เต็มไปด้วยความสนุกสนาน ไม่ว่าจะเป็นสองตาหลาน ซุนเซี่ยวอั้ง กับตาเล่านิทานแซ่ซุน ซึ่งจะคอยสอดแทรกเรื่องราวให้ชวนติดตาม แม้กระทั่งซุนเสียวอั้งที่สามารถได้ใจลี้คิมฮวง ให้สนใจในตัวนางได้ ส่วนอาฮุย ก็เป็นมือกระบี่ที่เร็วที่สุด แต่มีรักที่บริสุทธิ์ จนไม่สนใจใดๆ เหมือนจะถูกลิ้มเซียนยี้หลอกลวงไปจนตาย แต่สุดท้ายเขาก็ปลดตัวเองหลุดจากรักที่จอมปลอมของลิ้มเซี้ยนยี้เพียงคำพูดสั้นๆว่า “ข้าพเจ้าพลันได้คิด”